បន្តដំណើរទៅមុខទៀត
កាលខ្ញុំធ្វើការនៅក្រុមហ៊ុន ខ្ញុំមានឱកាសទំនាក់ទំនងជាមួយមនុស្សជាច្រើន ដែលមានអំណោយទាន និងស្លូតបូត។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មានពេលមួយ គម្រោងរបស់យើងត្រូវបានដឹកនាំ ដោយអ្នកគ្រប់គ្រងដែលមកពីក្រៅក្រុង។ ទោះបីជាក្រុមការងារយើងបាននំាឲ្យមានការរីកចម្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ រៀងរាល់សប្តាហ៍ អ្នកគ្រប់គ្រងរូបនេះបានទូរស័ព្ទមកយើង ដោយរិះគន់ការងារយើង ដោយមិនសំចៃដៃ ហើយបានទាមទាឲ្យយើង មានការប្រឹងប្រែងបន្ថែមទៀត។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានការបាក់ទឹកចិត្ត និងភ័យខ្លាច។ ជួនកាល ខ្ញុំចង់លាឈប់ពីការងារ។
លោកម៉ូសេក៏ប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា ចង់បោះបង់ការតស៊ូផងដែរ ពេលដែលគាត់ទៅជួបស្តេចផារ៉ោន ក្នុងអំឡុងពេលដែលគ្រោះចង្រៃនៃភាពងងឹត បានកើតមាននៅស្រុកអេស៊ីព្ទ។ ព្រះជាម្ចាស់ក៏បានទម្លាក់គ្រោះចង្រៃ៨ប្រភេទទៀត មកលើស្រុកអេស៊ីព្ទ ហើយទីបំផុតស្តេចផារ៉ោនក៏បានផ្ទុះកំហឹងដាក់គាត់ ដោយបន្ទូលថា “ថយចេញពីអញទៅ ចូរប្រយ័ត្ន កុំឲ្យមកនៅមុខអញទៀតឡើយ ដ្បិតបើថ្ងៃណាដែលឯងមកនៅមុខអញ នោះឯងនឹងត្រូវស្លាប់”(និក្ខមនំ ១០:២៨)។
ទោះបីជាលោកម៉ូសេបានទទួលការគំរាមបែបនេះក៏ដោយ ក៏ព្រះជាម្ចាស់នៅតែបន្តប្រើគាត់ ដើម្បីរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ឲ្យរួចពីការគ្រប់គ្រងរបស់ស្តេចផារ៉ោន។ ដោយសារសេចក្តីជំនឿ នោះលោកម៉ូសេក៏ចេញពីស្រុកអេស៊ីព្ទទៅ ឥតកោតខ្លាចដល់សេចក្តីកំហឹងនៃស្តេចឡើយ ដ្បិតលោកបានកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ហាក់ដូចជាឃើញព្រះដ៏មើលមិនឃើញដែរ(ហេព្រើរ ១១:២៧)។ លោកម៉ូសេបានយកឈ្នះស្តេចផារ៉ោន ដោយជឿថា ព្រះជាម្ចាស់នឹងរំដោះរាស្រ្តទ្រង់ តាមព្រះបន្ទូលសន្យា(និក្ខមនំ ៣:១៧)។
សព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏អាចពឹងផ្អែកលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ដែលបានសន្យាថា ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយយើងគ្រប់ពេលវេលា ដោយទ្រទ្រង់យើង តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ ព្រះអង្គជួយយើង ឲ្យជម្នៈសម្ពាធនៃការគំរាមកំហែង និងការឆ្លើយតបខុស ដោយប្រទានយើង នូវអំណាច…
រួចផុតពីគ្រោះថ្នាក់
ថ្ងៃមួយ នៅរដូវរងា កូនៗរបស់ខ្ញុំបានទទូចសុំទៅចេញលេងជិះរំអិលនៅលើព្រឹល។ ស៊ីតុណ្ហភាពថ្ងៃនោះ បានធ្លាក់ចុះ ជិត -២០អង្សាសេ ក្រោមសូន្យ។ គ្រាប់ព្រឹលតូចៗបានរសាត់តាមបង្អួចផ្ទះយើង។ ខ្ញុំក៏បានគិតមួយសន្ទុះ ហើយក៏បានយល់ព្រមឲ្យពួកគេចេញទៅលេងខាងក្រៅ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេ ឲ្យលេងជុំគ្នា ហើយចូលក្នុងផ្ទះវិញ បន្ទាប់ពីលេងបាន១៥នាទី។
ដោយសារសេចក្តីស្រឡាញ់ ខ្ញុំក៏បានបង្កើតច្បាប់នេះ ដើម្បីឲ្យកូនៗរបស់ខ្ញុំអាចលេង ដោយសេរី និងមិនមានគ្រោះថ្នាក់កកចុងម្រាមដៃ ឬម្រាមជើង ដោយសារត្រជាក់ខ្លាំង។ ខ្ញុំគិតថា អ្នកនិពន្ធបទគម្ពីរ ទំនុកដំកើង ជំពូក១១៩ បានទទួលស្គាល់ថា ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់មានបំណងល្អ ពេលដែលទ្រង់ដាក់ក្រឹត្យវិន័យឲ្យរាស្រ្តរបស់ទ្រង់ គឺដូចដែលគាត់បានសរសេរក្នុងខគម្ពីរពីរខជាប់គ្នាថា “ទូលបង្គំនឹងកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យទ្រង់ជានិច្ច នៅអស់កល្បជានិច្ចរៀងតទៅ។ ទូលបង្គំនឹងដើរទៅដោយសេរីភាព ដ្បិតទូលបង្គំបានស្វែងរកអស់ទាំងបញ្ញត្តនៃទ្រង់”(ខ.៤៤-៤៥)។ ត្រង់ចំណុចនេះ តើហេតុអ្វីបានជាអ្នកនិពន្ធទំនុកដំកើងបានផ្សាភ្ជាប់សេរីភាព ជាមួយនឹងជីវិតដែលកាន់តាមក្រឹត្យវិន័យខាងវិញ្ញាណ?
ការអនុវត្តន៍តាមក្រឹត្យវិន័យរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ជួយយើងមិនឲ្យជួបផលវិបាក ដែលបានមកពីការសម្រេចចិត្ត ដែលធ្វើឲ្យយើងស្តាយក្រោយ។ យើងនឹងមានសេរីភាពកាន់តែច្រើន នៅក្នុងការអរសប្បាយនឹងជីវិត បើសិនជាយើងគ្មានបន្ទុកនៃកំហុស ឬការឈឺចាប់ទេនោះ។ ព្រះជាម្ចាស់មិនសព្វព្រះទ័យនឹងគ្រប់គ្រងយើង ដោយបញ្ជា និងបម្រាមនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ ទ្រង់បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹងថា ទ្រង់ដាក់ក្រឹត្យវិន័យឲ្យយើង គឺដោយសារទ្រង់ស្រឡាញ់យើង។
ពេលដែលកូនៗរបស់ខ្ញុំកំពុងតែជិះរំអិលលេង នៅលើព្រឹល ខ្ញុំបានមើលពួកគេរំអិលខ្លួនចុះពីលើទួលមកក្រោម។ ខ្ញុំក៏បានញញឹម ពេលឮសម្លេងសំណើចរបស់ពួកគេ និងបានឃើញថ្ពាល់របស់ពួកគេឡើងពណ៌ផ្កាឈូក។ ពួកគេអាចលេងដោយសេរី…
ជំនួយគ្រប់ពេលវេលា
បន្ទាប់ពីម៉ាធី(Marty) ក្លាយជាជនពិការ ដោយសាររបួសឆ្អឹងកងខ្នង គាត់ក៏បានសម្រេចចិត្តវិលត្រឡប់ទៅបន្តការសិក្សាវិញ ដើម្បីរៀនឲ្យបានសញ្ញាប័ត្រMBA។ អ្នកស្រីយូឌី(Judy) ដែលជាម្តាយរបស់គាត់ បានជួយឲ្យគាត់សម្រេចគោលដៅ។ គាត់បានអង្គុយជាមួយម៉ាធី ក្នុងម៉ោងរៀន និងម៉ោងពិភាក្សាជាក្រុម ដោយជួយកត់ត្រា និងផ្តល់ជំនួយផ្នែកបច្ចេកវិទ្យា។ ម្តាយរបស់គាត់ ថែមទាំងបានជួយនាំគាត់ឡើងវេទិការ ពេលគាត់ទទួលសញ្ញាបត្រផងដែរ។ គាត់ក៏បានទទួលនូវអ្វីដែលគេគិតថា គាត់មិនអាចទទួលបាន ដោយសារជំនួយជាក់ស្តែង និងទៀងទាត់ ដែលគាត់បានទទួលពីម្តាយគាត់។
ព្រះយេស៊ូវជ្រាបថា អ្នកដើរតាមទ្រង់ ក៏ត្រូវការជំនួយស្រដៀងនេះផងដែរ ពេលដែលទ្រង់យាងឡើងនគរស្ថានសួគ៌វិញ។ ពេលដែលទ្រង់ប្រាប់ពួកគេ អំពីការយាងត្រឡប់ទៅនគរស្ថានសួគ៌វិញ ទ្រង់មានបន្ទូលថា ពួកគេនឹងមានការប្រកបទាក់ទងថ្មីមួយទៀតជាមួយព្រះ តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាអ្នកជំនួយគ្រប់ពេលវេលា ជាគ្រូបង្រៀន និងអ្នកនាំផ្លូវ ដែលមិនគ្រាន់តែគង់នៅជាមួយពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ តែថែមទាំងគង់ក្នុងពួកគេផងដែរ(យ៉ូហាន ១៤:១៧,២៦)។
ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនាំឲ្យសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវ ទទួលជំនួយមកពីព្រះ ដែលជួយឲ្យពួកគេអាចអត់ទ្រាំនឹងការអ្វី ដែលពួកគេមិនអាចអត់ទ្រាំ ដោយខ្លួនឯងបាន ខណៈពេលដែលពួកគេចេញទៅប្រកាសដំណឹងល្អ។ នៅពេលដែលមានទុក្ខលំបាក ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធក៏បានរំឭកពួកគេ អំពីព្រះបន្ទូលព្រះយេស៊ូវ ដែលធ្លាប់បានប្រាប់ពួកគេ (ខ.២៦) កុំឲ្យមានការថប់បារម្ភឡើយ…. ចូរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ….ព្រះអង្គគឺជាសេចក្តីរស់ឡើងវិញ និងជាជីវិត។
តើអ្នកកំពុងតែជួបប្រទះបញ្ហា ដែលពិបាកលើសកម្លាំង និងសមត្ថភាពរបស់អ្នកឬទេ? អ្នកអាចពឹងផ្អែកលើជំនួយដ៏ស្ថិតស្ថេររបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ។ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះ ដែលកំពុងតែធ្វើការក្នុងយើងរាល់គ្នា នឹងនាំឲ្យយើងថ្វាយសិរីល្អដល់ទ្រង់។—JENNIFER BENSON SCHULDT
ប្រភពនៃប្រាជ្ញា
មានបុរសម្នាក់បានប្តឹងស្រ្តីម្នាក់ ដោយអះអាងថា សត្វឆ្កែដែលនៅជាមួយស្រ្តីនោះ គឺជាឆ្កែរបស់គាត់។ នៅក្នុងតុលាការ ស្រ្តីនោះក៏បាននិយាយថា សត្វឆ្កែនោះមិនមែនជារបស់បុរសនោះទេ ព្រោះខ្លួនបានទិញឆ្កែនោះ។ គេក៏បានស្គាល់អត្តសញ្ញាណរបស់ម្ចាស់ឆ្កែពិតប្រាកដ ពេលដែលចៅក្រមព្រលែងសត្វឆ្កែនោះនៅកន្លែងកាត់ក្តី។ សត្វឆ្កែនោះក៏បានបក់កន្ទុយវិចៗ ហើយភ្លាមៗនោះ វាក៏បានរត់ទៅរកបុរសនោះ!
ស្តេចសាឡូម៉ូន គឺជាចៅក្រម នៅក្នុងនគរអ៊ីសា្រអែលកាលពីសម័យបុរាណ។ មានពេលមួយ ទ្រង់ត្រូវកាត់ក្តី ឲ្យបញ្ហាទំនាស់ដែលស្រដៀងនឹងរឿងខាងលើ។ មានស្រ្តីពីរនាក់សុទ្ធតែអះអាងដូចគ្នាថា ខ្លួនជាម្តាយរបស់ទារកម្នាក់។ បន្ទាប់ពីទ្រង់ពិចារណាអំពីទំនាស់នោះហើយ ទ្រង់ក៏បានឲ្យគេយកដាវមកកាត់ក្មេងនោះជាពីរកំណាត់ស្មើគ្នា។ ស្រ្តីដែលជាម្តាយពិតប្រាកដរបស់ក្មេងនោះ ក៏បានអង្វរទ្រង់ ឲ្យប្រទានក្មេងនោះទៅស្រ្តីម្នាក់ទៀតចុះ ដើម្បីជួយសង្រ្គោះជីវិតកូនប្រុសរបស់នាង បើសិនជានាងមិនអាចយកកូននោះមកវិញ(១ពង្សាវតាក្សត្រ ៣:២៦)។ ស្តេចសាឡូម៉ូនក៏បានកាត់ក្តី ឲ្យកូនតូចនោះ បានទៅនាងវិញ។
យើងត្រូវការប្រាជ្ញា ដើម្បីកាត់សេចក្តី រកយុត្តិធម៌ រកខុសត្រូវ។ បើយើងពិតជាឲ្យតម្លៃ ចំពោះប្រាជ្ញាមែន នោះយើងអាចទូលសូមព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យជួយយើង ឲ្យមានចិត្តដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដូចដែលស្តេចសាឡូម៉ូនបានអធិស្ឋានទូលសូមផងដែរ(ខ.៩)។ ព្រះទ្រង់អាចឆ្លើយតបការទូលសូមរបស់យើង ដោយជួយយើងឲ្យចេះថ្លឹងថ្លែងតម្រូវការ និងសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នារបស់យើង ឲ្យមានតុល្យភាពជាមួយនឹងប្រយោជន៍របស់អ្នកដទៃ។ ទ្រង់ក៏អាចជួយយើង ឲ្យចេះថ្លឹងថ្លែង អំពីផលប្រយោជន៍ដែលមានរយៈពេលខ្លី ជាមួយផលប្រយោជន៍ដែលមានរយៈពេលវែង(ជួនកាល ផលប្រយោជន៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច) ដើម្បីឲ្យយើងអាចថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ទ្រង់ តាមរយៈការរស់នៅរបស់យើង។
ព្រះនៃយើង មិនគ្រាន់តែជាចៅក្រមដែលមានប្រាជ្ញាឥតខ្ចោះប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ក៏ជាអ្នកប្រឹក្សាយោបល់ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលស្ម័គ្រព្រះទ័យប្រទានប្រាជ្ញា ដែលមកពីទ្រង់ ជាបរិបូរ(យ៉ាកុប ១:៥)។—JENNIFER…
មិនអាចខាំជាប់
ខណៈពេលដែលខេតលីន(Caitlyn) កំពុងហែលទឹក ជាមួយមិត្តភក្តិគាត់ នៅក្នុងឈូងសមុទ្រមិចស៊ីកូ គាត់ក៏ត្រូវត្រីឆ្លាមខាំជើងជាប់ ហើយវាក៏បានព្យាយាមទាញគាត់។ ដើម្បីតទល់នឹងការវាយប្រហារនេះ ខេតលីនក៏បានដាល់ច្រមុះរបស់ត្រីឆ្លាម។ សត្វសាហាវនេះក៏បានបើកមាត់របស់វា ព្រលែងជើងគាត់ ហើយក៏បានហែលទៅឆ្ងាយបាត់ ទាំងបរាជ័យ។ ការខំារបស់ត្រីឆ្លាម បានធ្វើឲ្យជើងគាត់របួសជាច្រើនកន្លែង ដែលត្រូវដេរអស់១០០ថ្នេរ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលសំខាន់នោះ គឺត្រីឆ្លាមនោះមិនអាចខំាជើងរបស់គាត់ជាប់ឡើយ។
រឿងនេះ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំនឹកចាំ អំពីការពិត ដែលព្រះយេស៊ូវបានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់ ដោយធ្វើឲ្យវាលែងមានអំណាចគំរាមកំហែង និងឈ្នះអ្នកដើរតាមទ្រង់ទៀត។ សាវ័កពេត្រុសបានមានប្រសាសន៍ថា “សេចក្តីស្លាប់ គ្មានអំណាចនឹងឃុំឃាំងទ្រង់ទុកបានឡើយ”(កិច្ចការ ២:២៤)។
លោកពេត្រុសបាននិយាយដូចនេះ ទៅកាន់ហ្វូងមនុស្ស នៅទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ប្រហែលជាក្នុងចំណោមនោះ មានមនុស្សជាច្រើនដែលធ្លាប់ស្រែកថា “ឆ្កាងវាទៅ! ឆ្កាងវាទៅ!” ដើម្បីទាមទាឲ្យគេកាត់ទោសប្រហារជីវិតព្រះយេស៊ូវ(ម៉ាថាយ ២៧:២២)។ ជាលទ្ធផល ពួកទាហានរ៉ូម៉ាំង ក៏បានយកទ្រង់ទៅឆ្កាង។ សពទ្រង់ក៏ត្រូវគេយកទៅបញ្ចុះនៅក្នុងផ្នូរមួយ ហើយក៏បាននៅក្នុងផ្នូរនោះអស់បីថ្ងៃ រហូតដល់ពេលដែលព្រះបានប្រោសទ្រង់ឲ្យមានព្រះជន្មឡើងវិញ។ បន្ទាប់ពីទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ លោកពេត្រុស និងពួកសិស្សដទៃទៀត ក៏បាននិយាយ និងបរិភោគអាហារជាមួយទ្រង់ ហើយ៤០ថ្ងៃក្រោយមក ពួកគេក៏បានឃើញទ្រង់យាងឡើង ទៅនគរស្ថានសួគ៌វិញ(កិច្ចការ ១:៩)។
ព្រះជន្មរបស់ព្រះយេស៊ូវ នៅលើផែនដីនេះ បានបញ្ចប់ ដោយទុក្ខវេទនាផ្នែករូបកាយ និងការឈឺចាប់ផ្លូវចិត្ត តែអំណាចចេស្តារបស់ព្រះ បានឈ្នះសេចក្តីស្លាប់។ ដោយហេតុនេះហើយ…
បង្ហាញភាពពិតនៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់
មានពេលមួយ ខ្ញុំបានឱនក្បាលចុះ បិទភ្នែក ហើយយកម្រាមដៃផ្គុំចូលគ្នា ហើយចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋានថា “ឱព្រះអម្ចាស់ ថ្ងៃនេះ កូនសូមចូលមករកព្រះអង្គ។ កូនសូមទទួលស្គាល់ថា ព្រះអង្គមានអំណាចព្រះចេស្ដា ហើយព្រះអង្គគឺជាព្រះពិត ...”។ រំពេចនោះ ខ្ញុំក៏ស្រាប់តែបើកភ្នែកឡើង។ ខ្ញុំចាំបានថា កូនប្រុសរបស់ខ្ញុំ មិនបានបញ្ចប់កិច្ចការសាលា ដែលជាលំហាត់ប្រវត្ដិសាស្ដ្រ នៅឡើយទេ ហើយនឹងត្រូវដល់ពេលកំណត់ នៅថ្ងៃបន្ទាប់។ ខ្ញុំក៏នឹកចាំដែរថា គាត់មានកម្មវិធីប្រកួតបាល់បោះ ក្រោយម៉ោងរៀន ហើយខ្ញុំនឹកឃើញថា គាត់កំពុងតែធ្វើកិច្ចការសាលា រហូតដល់ពាក់កណ្ដាលអាធ្រាត។ ការនេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំព្រួយបារម្ភថា កិច្ចការដ៏នឿយហត់របស់គាត់ នឹងធ្វើឲ្យគាត់ប្រឈមមុខនឹងជំងឺផ្តាសាយធំ!
ក្នុងសៀវភៅរឿងដែលលោក ស៊ី អេស លូអ៊ីស (C. S. Lewis)បាននិពន្ធមានចំណងជើងថា សំបុត្ររបស់សាតំាង គាត់បាននិយាយអំពីការរំខាន ក្នុងអំឡុងពេលនៃការអធិស្ឋាន។ គាត់បានកត់សម្គាល់ថា កាលណាដែលយើងកំពុងបែកអារម្មណ៍ ក្នុងពេលអធិស្ឋាន យើងច្រើនតែប្រើកម្លាំងចិត្ត ដើម្បីទាញនាំអារម្មណ៍ខ្លួនឯង ឲ្យងាកមករកការអធិស្ឋានវិញ។ តែលោកលូអ៊ីសបានសន្និដ្ឋានថា យកល្អ យើងគួរតែទទួលស្គាល់ថា “ការរំខានអារម្មណ៍ ក្នុងពេលអធិស្ឋាន គឺជាបញ្ហា ដែលយើងកំពុងតែជួបប្រទះ ក្នុងពេលអធិស្ឋាននោះ បានជាយើងត្រូវថ្វាយវា នៅចំពោះព្រះជាម្ចាស់ ហើយបន្តអធិស្ឋានសូមឲ្យទ្រង់ជួយយើងជម្នះវា”។
សូម្បីតែការព្រួយបារម្ភឥតឈប់ឈរ ឬគំនិតអាក្រក់ ដែលនាំឲ្យរំខានដល់ការអធិស្ឋានរបស់យើង ក៏អាចឲ្យយើងយកមកធ្វើជាប្រធានបទ…
សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ប្ដូរផ្ដាច់
នៅសល់តែមួយសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ សារ៉ានឹងរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ហើយ តែនាង និងគូដណ្ដឹងរបស់នាង បានសម្រេចចិត្តផ្ដាច់ពាក្យ។ ថ្វីបើសារ៉ាបានកើតទុក្ខ និងខូចចិត្តយ៉ាងណាក្តី នាងបានសម្រេចចិត្តថា នឹងមិនធ្វើឲ្យខាតម្ហូប ដែលនាងកក់ទុក សម្រាប់ថ្ងៃមង្គលការរបស់នាងឡើយ។ ដូច្នេះ សារ៉ាបានសម្រេចចិត្តកែពិធីមង្គលការរបស់នាង ទៅជាកម្មវិធីជប់លៀងផ្សេងវិញ។ នាងបានរើតុចំណងដៃចេញ ហើយប្តូរបញ្ជីឈ្មោះភ្ញៀវដែលត្រូវអញ្ជើញ។ នាងក៏បានអញ្ជើញជនអនាថា ដែលគ្មានទីជម្រក ឲ្យចូលរូមកម្មវិធីជប់លៀងរបស់នាងវិញ។
កាលព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅកាន់ពួកផារិស៊ី ទ្រង់បានបង្រៀនឲ្យគេធ្វើអំពើសប្បុរស ដោយឥតលក្ខខណ្ឌយ៉ាងដូចនេះផងដែរ។ គឺដូចដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “បើកាលណាអ្នករៀបលៀងភ្ញៀវ នោះចូរអញ្ជើញពួកអ្នកក្រ អ្នកពិការ អ្នកខ្ញើច និង អ្នកខ្វាក់វិញ នោះអ្នកនឹងទទួលបានព្រះពរ (លូកា ១៤:១៣-១៤)។ ព្រះយេស៊ូវបានកត់សំគាល់ថា យើងនឹងទទួលបានព្រះពរពីព្រះជាម្ចាស់ ពីព្រោះភ្ញៀវក្រីក្រទាំងនោះ ពុំមានលទ្ធភាពតបស្នងសងគុណម្ចាស់ពិធីជប់លៀងបានឡើយ។ ព្រះយេស៊ូវសព្វព្រះទ័យឲ្យយើង ជួយមនុស្សដែលទុរគត មនុស្សមិនពូកែសម្តី និងមនុស្សឯកកោ។
កាលនោះ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូល អំពីសេចក្តីទាំងនេះ ទៅកាន់ពួកអាចារ្យផារីស៊ី នៅពេលដែលទ្រង់ធ្វើជាភ្ញៀវដែលមកសោយអាហារនៅផ្ទះពួកគេ។ ដូចនេះ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ហាក់ដូចជាមានភាពចាក់ដោត និងនាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងខ្លាំង។ តាមការពិត សេចក្តីស្រឡាញ់ តម្រូវឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ។ ខ្ញុំធ្លាប់ឮគេនិយាយថា សេចក្តីស្រឡាញ់ គឺជាការផ្តល់ឲ្យ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការរបស់អ្នកដទៃ ដោយមិនរំពឹងថា នឹងទទួលបានមកវិញ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ…
តើព្រះទ្រង់មានលក្ខណៈដូចម្តេចខ្លះ?
ដើម្បីអបអរឱកាសដ៏ពិសេសមួយ ស្វាមីខ្ញុំបាននាំខ្ញុំ ទៅកន្លែងដាក់តាំងស្នាដៃសិល្បៈ ហើយក៏បានប្រាប់ខ្ញុំថា ខ្ញុំអាចជ្រើសរើសយកផ្ទាំងគំនូរមួយផ្ទាំង ធ្វើជាអំណោយ។ ខ្ញុំក៏បានរើសយកផ្ទាំងគំនូរដ៏តូចមួយ ដែលមានរូបទឹកអូរហូរកាត់ព្រៃ។ ភាគច្រើននៃផ្ទៃរូបរបស់ផ្ទាំងគំនូរនោះ ត្រូវបានគ្របដណ្តប់ដោយរូបទឹកអូរនោះ ធ្វើឲ្យរូបផ្ទៃមេឃមួយផ្នែកធំ មិនបានរាប់បញ្ចូលនៅក្នុងរូបគំនូរនេះទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ រូបដែលបានចាំងឆ្លុះនៅលើផ្ទៃទឹក បានបង្ហាញឲ្យយើងដឹង អំពីទីតាំងរបស់ព្រះអាទិត្យ ចុងឈើ និងបរិយ៉ាកាសដែលព្រាលៗ។ វិធីតែមួយ ដើម្បីឲ្យយើងអាច “មើលឃើញ” ផ្ទៃមេឃ នៅក្នុងផ្ទាំងគំនូរនោះ គឺត្រូវមើលទៅផ្ទៃទឹក។
ក្នុងន័យប្រៀបធៀបខាងវិញ្ញាណ ព្រះយេស៊ូវប្រៀបបានទៅនឹងទឹកអូរ ក្នុងផ្ទំាងគំនូរនោះ។ ពេលដែលយើងចង់ដឹងថា ព្រះទ្រង់មានលក្ខណៈយ៉ាងដូចម្តេច យើងត្រូវមើលទៅព្រះយេស៊ូវ។ អ្នកនិពន្ធព្រះគម្ពីរហេព្រើរ បានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះយេស៊ូវ “ជារូបភាពនៃអង្គព្រះ”(១:៣)។ យើងអាចរៀនសូត្រអំពីភាពពិតរបស់ព្រះជាម្ចាស់ តាមរយៈសេចក្តីដែលបានចែងដោយផ្ទាល់ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលមានដូចជាបទគម្ពីរ ដែលចែងថា “ព្រះទ្រង់ជាសេចក្តីស្រឡាញ់” ជាដើម។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងនៅតែអាចមានការយល់ដឹងកាន់តែស៊ីជម្រៅ ដោយស្វែងយល់អំពីរបៀបដែលទ្រង់ធ្វើការ ពេលដែលទ្រង់បានជួបបញ្ហា ដូចយើងដែលជាមនុស្ស កាលទ្រង់គង់នៅផែនដី ក្នុងសាច់ឈាមជាមនុស្ស។
ព្រះយេស៊ូវបានបង្ហាញសេចក្តីបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ កាលទ្រង់ជួបការល្បួង។ ទ្រង់ក៏បានបង្ហាញអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ ដោយប្រឈមមុខដាក់ភាពងងឹត ខាងវិញ្ញាណ។ ទ្រង់ក៏បានបង្ហាញប្រាជ្ញារបស់ព្រះ ដោយដោះស្រាយបញ្ហា ឲ្យមនុស្សជាច្រើន។ ហើយទ្រង់ក៏បានបង្ហាញសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ តាមរយៈការសុគតរបស់ទ្រង់។
យើងមិនអាចយល់អំពីព្រះជាម្ចាស់ ឲ្យបានមួយរយភាគរយឡើយ…
តើគាត់ជានរណា?
សូមយើងស្រមៃថា យើងកំពុងតែឈរបញ្ជ្រៀតគ្នាជាមួយនឹងហ្វូងមនុស្ស ដែលកំពុងរង់ចាំស្វាគមន៍ នៅតាមបណ្តោយផ្លូវដីមួយខ្សែ។ ស្រ្តីដែលឈរពីក្រោយអ្នក កំពុងចំទើតជើង ខំរកមើលតើនរណាកំពុងតែធ្វើដំណើរមក។ អ្នកក៏បានមើលឃើញបុរសម្នាក់ កំពុងជិះសត្វលាមួយក្បាល ពីចម្ងាយមក តាមផ្លូវនោះ។ ពេលដែលគាត់ចូលមកកាន់តែជិត មនុស្សម្នាក៏បានបោះអាវវែងរបស់ខ្លួន ទៅលើផ្លូវ។ ភ្លាមៗនោះ អ្នកក៏បានឮសម្លេងមែកឈើបាក់ នៅពីក្រោយអ្នក គឺជាមែកដើមលម៉ើដែលគេបានកាច់ចែកគ្នា ហើយពួកបណ្តាជនក៏បានយកមែកលម៉ើទាំងនោះ មកតម្រៀបពីលើផ្លូវ មុនពេលសត្វលាដើរមកដល់។
អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវបានថ្វាយព្រះកិត្តនាមដល់ទ្រង់ យ៉ាងអស់ពីចិត្ត ខណៈពេលដែលទ្រង់យាងចូលទីក្រុងយេរូសាឡិម ដោយគង់នៅលើខ្នងសត្វលា រយៈពេល២បីថ្ងៃ មុនពេលគេយកទ្រង់ទៅឆ្កាង។ ហ្វូងមនុស្សបានអរសប្បាយ និងសរសើរដំកើងព្រះដោយសារ “ការអស្ចារ្យទាំងអស់ ដែលពួកគេបានឃើញ”(លូកា ១៩:៣៧)។ អ្នកដែលមានចិត្តប្តូរផ្តាច់ចំពោះព្រះយេស៊ូវ បានមកចោមរោមទ្រង់ ហើយស្រែកឡើងថា “ស្តេចដែលយាងមក ដោយនូវព្រះនាមព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ប្រកបដោយព្រះពរ”(ខ.៣៨)។ ការដែលពួកគេថ្វាយព្រះកិត្តិនាម ដោយភាពក្លៀវក្លាយ៉ាងដូចនេះ ធ្វើឲ្យប្រជាជននៅក្រុងយេរូសាឡិមមានការប៉ះពាល់ចិត្តយ៉ាងខ្លាំង។ ពេលដែលព្រះយេស៊ូវយាងមកដល់ “នោះកើតមានសេចក្តីជ្រួលជ្រើមពេញក្នុងទីក្រុង ហើយគេសួរថា លោកនេះជាអ្នកណា?”(ម៉ាថាយ ២១:១០)។
សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សនៅតែចង់ដឹង ចង់ស្គាល់ព្រះយេស៊ូវ។ ទោះបីជាយើងមិនអាចក្រាលផ្លូវរបស់ទ្រង់ ដោយមែកដើមលម៉ើ ឬស្រែកសរសើរទ្រង់ នៅចំពោះមុខទ្រង់ដោយផ្ទាល់ក៏ដោយ ក៏យើងនៅតែអាចថ្វាយព្រះកិត្តិនាមដល់ទ្រង់។ យើងអាចជជែកជាមួយគេ អំពីកិច្ចការដ៏គួរឲ្យកត់សំគាល់ដែលទ្រង់បានធ្វើ និងការដែលទ្រង់ជួយអ្នកដែលត្រូវការជំនួយ ហើយអត់ទ្រាំនឹងការប្រមាថមើលងាយ ព្រមទាំងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ បន្ទាប់មក…
កន្លែងសម្រាប់ស្នាក់អាស្រ័យ
ជនអនាថា នៅទីក្រុងវែនគូវើ រដ្ឋព្រីតធីស ខូឡំប៊ី ប្រទេសកាណាដា មានវិធីសាស្រ្តថ្មីមួយ ដើម្បីស្វែងរកកន្លែងស្នាក់នៅពេលយប់។ មានអង្គការប្រចាំតំបន់មួយ ឈ្មោះ រេនស៊ីធី ហោសស៊ីង បានបង្កើតកៅអីវែងពិសេសជាច្រើន ដែលគេអាចត្រឡប់វា បង្កើតជាជំរកស្នាក់នៅបណ្តោះអាសន្ន។ គេអាចទាញបង្អែករបស់កៅអីវែងនោះឡើងទៅលើ ហើយបត់ធ្វើជាដំបូល ដែលអាចការពារខ្យល់ និងទឹកភ្លៀងបាន។ នៅពេលយប់ គេងាយនឹងស្វែងរកកន្លែងសម្រាកបែបនោះ នៅទីក្រុងវែនគូវើ ព្រោះនៅលើកៅអីវែងនោះ មានដាក់អក្សរដែលបញ្ចេញពន្លឺពេលយប់ថា “នេះជាកន្លែងគេង”។
យើងត្រូវការជម្រកខាងសាច់ឈាម តែទន្ទឹមនឹងនោះ យើងក៏ត្រូវការជម្រកខាងវិញ្ញាណផងដែរ។ ព្រះទ្រង់ជាទីជ្រកកោនសម្រាប់វិញ្ញាណយើង ពេលមានបញ្ហា។ គឺដូចដែលស្តេចដាវីឌបានសរសេរក្នុងទំនុកដំកើងថា “កាលណាចិត្តទូលបង្គំត្រូវបង្គ្រប នោះទូលបង្គំនឹងអំពាវនាវដល់ទ្រង់ពីចុងផែនដីផង សូមនាំទូលបង្គំទៅឯថ្មដាដែលខ្ពស់ជាងទូលបង្គំ”(ទំនុកដំកើង ៦១:២)។ ពេលដែលអារម្មណ៍យើងមានការពិបាកហួសបន្ទុក យើងងាយនឹងរងគ្រោះ ដោយសារល្បិចរបស់ខ្មាំងសត្រូវយើង ដោយវាប្រើការភ័យខ្លាច ការប្រកាន់ទោសខ្លួនឯង និងការត្រេកត្រអាលជាដើម។ បានជាយើងត្រូវការប្រភពនៃស្ថេរភាព និងសុវត្ថិភាពដ៏ពិត។
បើយើងជ្រកកោននៅក្នុងព្រះ យើងអាចមានជ័យជម្នះមកលើខ្មាំងសត្រូវ ពេលដែលវាព្យាយាមល្បួងនាំចិត្ត និងគំនិតរបស់យើង។ គឺដូចដែលស្តេចដាវីឌបានទូលព្រះអម្ចាស់ថា “ទ្រង់បានធ្វើជាទីជ្រកឲ្យទូលបង្គំ គឺជាប៉មយ៉ាងមាំ ឲ្យរួចពីខ្មាំងសត្រូវ ទូលបង្គំនឹងអាស្រ័យនៅក្នុង… ទីកំបាំង ក្រោមស្លាបទ្រង់”(ខ.៣-៤)។
ពេលយើងមានទុក្ខព្រួយ យើងអាចរកសន្តិភាព និងការការពារ ក្នុងព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ព្រះនាមយេស៊ូវគ្រីស្ទ។ គឺដូចទ្រង់បានមានបន្ទូលថា “ខ្ញុំប្រាប់សេចក្តីទាំងនេះ…